เพลงลาวแพนเป็นเพลงที่นักดนตรีนิยมนำมาบรรเลงเป็นเพลงเดี่ยวอวดฝีมือกันมากเพลงหนึ่ง ประวัติเดิมนั้นเล่ากันว่า เพลงนี้มีต้นเค้ามาจากเพลงที่นิยมร้องเล่นกันในหมู่เชลยชาวลาวที่ไทยกวาดต้อนมาจากเมืองเวียงจันทร์ในสมัยตอนต้นๆของยุครัตนโกสินทร์ ท่วงทำนองเพลงนี้มีทั้งความอ่อนหวานรำพึงรำพันและโศกเศร้าระคนกัน ต่อมานักดนตรีไทยเห็นว่าเพลงนี้มีท่วงทำนองแปลกไพเราะน่าฟังจึงนำมาปรุงแต่งเสียใหม่ให้เข้ากับอรรถรสของบทเพลงไทยที่มีสำเนียงลาว และเนื่องจากเค้าโครงของเพลงนี้มีลักษณะพิเศษที่เปิดโอกาสให้ปรุงแต่งท่วงทำนองที่แปรเปลี่ยนไปได้มากมายหลากหลายรูปแบบ จึงมีการคิดประดิษฐ์ทางเพลงที่แตกต่างกันออกไปหลายแนวทางด้วยกัน เมื่อรวมกับการที่นำเพลงลาวแพนไปบรรเลงด้วยเครื่องดนตรีต่างชนิดกันยิ่งทำให้แนวทางการบรรเลงมีความแตกต่างกันมากยิ่งขึ้น อย่างไรก็ดีท่วงทำนองส่วนใหญ่นั้นยังคงมีเอกลักษณ์ที่คล้ายคลึงกันอยู่มาก เช่นตอนท้ายเพลงจะต้องมีการบรรเลงด้วยท่วงทำนองที่สนุกสนานเร้าใจที่เรียกกันว่า "ออกซุ้ม" ก่อนที่จะจบการเดี่ยว

อ้างอิงจาก www.thaikids.com/laopan/laopan1.htm

    ฟ้อนลาวแพนหรือลาวแพน นำมาจากละครเรื่องพระลอ บทพระราชนิพนธ์ของพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระนราธิปประพันธ์พงศ์  ตอนพระลอสรงน้ำในแม่น้ำกาหลง ปัจจุบันได้นำมาแสดงในงานเบ็ดเตล็ด
เครื่องดนตรีที่เหมาะสมแก่ทำนอง คือ จะเข้ และปี่ 

อ้างอิงจาก www.banramthai.com/html/fon_laopan.html

สันนิฐานว่าเพลงนี้น่าจะแต่งในสมัย ร.3 ไม่ทราบผู้แต่ง แต่ในการแสดงในครั้งนี้จะนำเพลงนี้มาเล่นบนไวโอลิน ที่ยังคงความเป็นไทยสำเนียงลาวในช่วงครึ่งแรกและนำมาเรียบเรียงใหม่ให้เล่นเป็นกลิ่นอายความเป็นคลาสสิก รวมทั้งช่วงที่ออกซุ้มจะเรียบเรียงให้มีความหลากหลายของแนวดนตรีอาทิเช่น pop jazz เป็นต้น และที่สำคัญคือเสียงสำเนียงของแคนซึ่งจะบรรเลงบนไวโอลิน ดูข้อมูลเพิ่มเติมใน About the Project